Uiterlijke kenmerken:
De rode vos is de grootste van het geslacht Vulpes, waaronder in totaal 10 soorten behoren. Het gewicht van de vossen is sterk afhankelijk van zijn leefgebied, zo zijn zeldzame gevallen bekend van Rode vossen van 14 kilogram, maar meestal wegen ze niet meer dan 10 kilo.
Rode vossen zijn over het algemeen goed te herkennen aan hun prachtige rode vacht, maar bij Rode vossen bestaan er grote verschillen in vacht kleur. Behalve dat de intensiteit van de rode vacht verschilt per vos bestaan er ook grijs/ zilvere rode vossen. Minder dan 20% van de rode vossen erft deze kleur, daarom worden ze niet vaak gezien of niet herkent als Rode vos. Toch is altijd duidelijk te zien dat het de Rode vos betreft aan de karakteristieke witte staartpunt die bij alle Rode vossen aanwezig is.
De Rode vos staat ook wel bekend als de katachtige Canine. Ze hebben de lichaamsbouw van katten en zijn (net als katten) uitstekende klimmers. In hun gedrag en voedselvoorkeur komen zij ook meer overeen met katachtige dan met hondachtige. Ze zijn net zo behendig als katten, hetgeen hen bijzonder goede jagers maakt. Vossen hebben zelfs dezelfde soort pupillen als kleine katten, waardoor zij vooral ´s nachts uitzonderlijke jacht prestaties verrichten. Rode vossen zijn geen echte nacht dieren, maar eerder schemer dieren. De grootste kans om Rode vossen waar te nemen heb je bij zonsopgang en zonsondergang.
Sociale structuur:
Rode vossen zijn overwegend solitair levende dieren. Ze jagen vaak alleen en verdedigen hun voedsel vel tegen ´dieven´. Zowel mannetjes als vrouwtjes bakenen hun territorium af met urine. Vossen komen samen om te paren van december tot april. Rond juni en juli worden de jongen geboren in een vossenhol. Het aantal jongen is altijd afhankelijk van verschillende factoren zoals voedsel aanbod en de dichtheid van vossen in het gebied. Vossenjacht heeft daarom vaak als gevolg dat er een explosief aantal jongen geboren wordt. Gemiddeld worden er echter 3 jongen geboren, maar observaties hebben aangetoond dat zelfs 12 mogelijk is.
Na zes maanden zijn de jonge vosjes oud genoeg om hun eigen weg te gaan, maar soms blijven kleine familie groepen langer bij elkaar.
Voedsel:
De Rode vos is misschien wel de koning van opportunisme. Ze eten vrijwel alles wat ze kunnen krijgen en zijn niet bijzonder kieskeurig. Ze eten voornamelijk haasachtige, knaagdieren, vogels, insecten, maar ook vis, bessen en andere planten zijn niet uitzonderlijk. Vooral in de herfst worden bessen, fruit en groente vaak gegeten.
Hoewel ze niet vaak jagen op dieren zwaarder dan 3 kilogram zullen ze een hulpeloos lam, jong hert of jong zwijn niet laten liggen. Vossen eten ongeveer 0,5 tot 1 kilogram per dag maar proberen altijd meer voedsel te vinden. Het overschot wordt goed verstopt voor ´dieven´ om later opgegraven en opgegeten te worden.
Deze vossen hebben relatief grote oren en kunnen dan ook uitstekend horen. Dit komt vooral van pas bij het jagen naar kleine knaagdieren onder de sneeuw of onder de grond.
Verspreiding:
De Rode vos heeft de grootste wereldwijde verspreiding van alle Canidae. Hun leefgebied strekt zich uit over bijna het hele noordelijke halfrond, met uitzondering van noordelijke delen van Canada en Rusland en Groenland en Midden-Amerika. Zelfs in Afrika en Australië zijn ze te vinden. Hoewel ze niet van nature in Australië voor komen hebben ze zich perfect weten aan te passen. Bijna over de hele wereld zijn mensen deze vossen liever arm dan rijk. Vanwege de opportunistische voedsel strategieën van de vos veroorzaken zij veel schade bij bijvoorbeeld kippen boeren, maar ook worden zij (waarschijnlijk valselijk) beschuldigd van de dalende getallen in beschermde vogel populaties. Er wordt dan helaas ook veel gejaagd op deze prachtige beestjes. Vooral in Engeland werden zeer grove jacht methoden gebruikt waarbij honden de vossen uit hun hol trekken en hem half verscheuren, zonder de vos uit zijn lijden te verlossen. Deze manier van jagen is inmiddels verboden, maar nog steeds zijn vossen over de hele wereld slachtoffer van de sport jacht. Gelukkig voor de vossenliefhebbers is het alom bekende gezegde "zo sluw als een vos" nog altijd waar en weet de vos zijn populatie perfect in stand te houden, ondanks alle bejaging. Er wordt zelfs gedacht dat er vandaag de dag meer Rode vossen bestaan dan ooit tevoren.
Om Rode vossen in Nederland te bezichtigen maak je de grootste kans er één te zien door een bezoek te brengen aan de Oostvaardersplassen of de Amsterdamse Waterleidingsduinen, maar vossen zitten in heel Nederland, met uitzondering van de Wadden eilanden. Regelmatig zijn er berichten te horen over vossen die zich in steden ophouden. Er zijn gevallen bekend waar mensen de politie gebeld hebben omdat zij een geluid hoorde dat leek op een gillende vrouw. Bij verdere inspectie bleek echter dat het hier ging over jankende vossen die door woonwijken heen banjerden.