Le Quattro Stagioni de Pipistrelli
18 April 2013
Precies een jaar geleden, rond 23:30 in de avond (lokale tijd), zette ik voor het eerst voet op Canadese bodem. Vandaag zijn we een jaar verder en heb ik alle prachtige seizoenen van Canada (en een beetje Puerto Rico) mogen meemaken. Hier is een ode aan vier seizoenen vol vleermuizen en andere prachtige natuur.
Today marks my one year anniversary of living in Canada, here's a tribute to four seasons of bats and other beautiful nature.
Precies een jaar geleden, rond 23:30 in de avond (lokale tijd), zette ik voor het eerst voet op Canadese bodem. Vandaag zijn we een jaar verder en heb ik alle prachtige seizoenen van Canada (en een beetje Puerto Rico) mogen meemaken. Hier is een ode aan vier seizoenen vol vleermuizen en andere prachtige natuur.
Today marks my one year anniversary of living in Canada, here's a tribute to four seasons of bats and other beautiful nature.
Knuffels Jordi
A hazy shade of winter
11 april, 2013
Het is bijna het midden van april maar de winter lijkt nog niet helemaal weg te zijn. In de afgelopen maanden heeft het flink gesneeuwd, maar inmiddels is het al weer vaak boven 0 graden en is de meeste sneeuw verdwenen. Echter worden er later deze week nog kleine sneeuwbuien verwacht dus ik heb nog een hoop kou om naar uit te kijken.
Ik heb enorm genoten van alle sneeuw die we hier gehad hebben; velen wandelingen door de bossen, over meren, door rivieren en naar de grotten en mijnen.
Het is bijna het midden van april maar de winter lijkt nog niet helemaal weg te zijn. In de afgelopen maanden heeft het flink gesneeuwd, maar inmiddels is het al weer vaak boven 0 graden en is de meeste sneeuw verdwenen. Echter worden er later deze week nog kleine sneeuwbuien verwacht dus ik heb nog een hoop kou om naar uit te kijken.
Ik heb enorm genoten van alle sneeuw die we hier gehad hebben; velen wandelingen door de bossen, over meren, door rivieren en naar de grotten en mijnen.
Prachtige stalagtieten omlijsten de ingang van de goudmijn terwijl ik met onze apparatuur aan de slag ben.
In de afgelopen dagen hebben we onze laatste vleermuis surveys van de winter gedaan, met als doel er achter te komen hoe het met de vleermuispopulatie gaat na een winter van white-nose syndrome infectie. De vernietigende schimmel heeft zich inmiddels over 22 van de Verenigde Staten en 5 provincies van Canada verspreid. Dit jaar heeft het hard toegeslagen in Nova Scotia. Het was allereerst weer een flink avontuur om de grotten te bereiken.
Deze rivier was niet zo zeer een obstakel alswel een uitdaging om over te steken. Eergister was het water vrij ondiep en langzaam stromend, ook was de meeste sneeuw weg, maar in februari was het een wilde poel ijskoud water. De bodem van de rivier was bevroren met een dikke laag glad ijs en ik moest mij vanaf een bevroren ijsplaat van de wal in de rivier laten zakken.
Op het diepste punt van de river staat het water tot net onder je middel. De kracht van al dat water in combinatie met de ijsgladde stenen doen het hart sneller pompen en de adrenaline sneller stromen. Gelukkig heb ik het tot nog toe altijd droog gehouden. Na de rivier steken we een klein moeras over om de heuvels te beklimmen. Een smal paadje langs de afgrond brengt ons bij de ingang van de grot waar we ons door een smalle opening de aarde in laten zakken en eventjes verdwijnen van de wereld. De wandeling naar sommige grotten doet mij denken aan scenes die zo uit de Lord of the Rings films zouden kunnen komen. Een scence waarin de fellowship moerassen doorkruist, heuvels beklimt, over velden wandeld, door de bossen trekt, rivieren en bevroren meren oversteekt, de bergen in en door de mijnen van Moria.
Gedurende het merendeel van de winter stonden er in de grot opening velen prachtige ijssculpturen, een prachtig gezicht. Echter werd hier het eerste effect van white-nose syndrome al duidelijk. Velen vleermuizen kropen door de sneeuw, landden op de stalagmieten en vlogen in de rondte of zelfs de grot uit, midden op de dag. De kruipende vleermuizen bibberde van de kou en wij wisten dat dit de laatste minuten van hun leven zouden zijn. Behalve de vele vleermuizen die wij zagen weg kwijnen voor onze ogen lagen er honderden, waarschijnlijk duizend, dode vleermuizen op de grond. Wij liepen letterlijk op lijken. Het was een trieste aantoning.
In onze grootste hibernacula (winterslaap plaats) telden wij aan het begin van de winter nog 16.000 slapende vleermuizen. De muren zagen toen nog zwart van de plakaten vleermuizen die dicht tegen elkaar sliepen. Nu waren de muren praktisch leeg. Hier en daar hingen vleermuizen eenzaam aan het plafond. Soms waren er nog twee die dicht tegen elkaar kropen, maar bijna allemaal waren zij zichtbaar geinfecteerd met de schimmel. Onze telling voor deze grot eindigde rond de 1400 levende vleermuizen, dat is minder dan 10% overlevenden. Hopelijk komen de overlevers de laatste weken van de winter door.
Maar deze grot was nog het minst getroffen van allemaal, in andere grotten en mijnen vonden we slechts enkele tientallen vleermuizen.
De laatste mijn die we bezochten was het hardst getroffen. Vier maanden geleden sliepen hier nog 3300 vleermuizen.
De laatste mijn die we bezochten was het hardst getroffen. Vier maanden geleden sliepen hier nog 3300 vleermuizen.
Na zo'n twee uur tussen de heuvels door over een smal onverhard weggetje gereden te hebben kwamen we in de buurt van de mijn. Een half uur lopen bracht ons bij een prachtig meer. In een rotstwand boven het meer was een duidelijk gat uitgehakt, we gingen de mijn binnen.
Eerder in de winter deden we er enkele uren over om alle 3300 vleermuizen te tellen, maar al gauw kwamen wij er achter dat we binnen een half uur de mijn alweer uit zouden zijn. Bij binnenkomst lagen er hoopjes dode vleermuizen aan beide zijden, de muren van de mijn waren leeg... Na 50 meter zag ik een nog levende vleermuis aan de muur en enkele meters verder zag ik een tweede, een beetje hoop schoot mij te binnen. We wandelden door alle gangen en vonden nog twee vleermuizen, maar daarbij kwamen we aan het eind van het netwerk. 4 vleermuizen... Binnen vier maanden was de populatie met 99,88% gedaald, slechts 0,12% heeft het overleefd, het is diep triest.
De enige hoop die we nu nog hebben is de overlevers. Waarom zijn 2396 vleermuizen dood en hebben deze 4 het overleefd? Wat is zo bijzonder aan het dat zij de winter doorgekomen zijn? Deze vier droegen allen duidelijk de schimmel op zich. Zullen zij alsnog sterven in deze laatste weken? Of gaan zij de lente tegemoet om alsnog te sterven aan een auto-immuun response (een recent onderzoek heeft aangetoont dat dit een extra risico is voor de overlevers)? Zullen zij de winter volgend jaar halen en zullen zij die ook doorkomen? Het enige dat wij kunnen hopen is dat deze enkele individuen een natuurlijke weerstand tegen de schimmel hebben. Misschien zijn zij net als de vleermuizen in Europa; wel dragers van de schimmel, maar niet geinfecteerd. Behalve hopen is er niets dat wij kunnen doen voor deze arme beestjes.
Hoe dan ook, laat ik afsluiten met een vrolijker verhaal.
Het einde van mijn eerste jaar bij Saint Mary's University is in zicht. In het begin van vorige week kreeg ik een uitnoding van een vriendin om na mijn laatste opdracht (een poster presentatie) met haar en enkele andere studenten te vieren dat het jaar voorbij is en wij alle opdrachten met succes hebben afgerond. De poster sessie ging erg goed maar duurde erg lang. Tegen de tijd dat ik klaar was was mijn vriendin al naar huis. Dus met twee andere vrienden liepen we naar haar huis. Ik vroeg nog aan hen of wij de enige waren die uitgenodigd waren, maar zij wisten niet meer dan ik.
Na de lift naar de 9de verdieping genomen te hebben kwamen we bij haar kamer aan. Ik opende de deur en het eerste dag ik zag waren uitgeknipte kartonnen vleermuizen. Ik riep gelijk: "hey wat toepasselijk die vleermuizen". Maar terwijl ik dat zei bedacht ik mij dat dit vreemd was en zei ik: "ik ben de enige vleermuis student, waarom zijn hier vleermuizen?" Op dat moment sprongen er allemaal mensen tevoorschijn die riepen: "Happy birthday!!" Op de muur stond in grote letters "Happy birthday Jordi" en de kamer was versierd met ballonnen en vleermuizen. In de verjaardagskaart die ik kreeg stonden allemaal Nederlandstalige verjaardagskreten (mede mogelijk gemaakt door Google Translate), een tafel vol lekkere hapjes en wijn stond klaar en ik kreeg allemaal cadeautjes in mijn armen geworpen.
De enige hoop die we nu nog hebben is de overlevers. Waarom zijn 2396 vleermuizen dood en hebben deze 4 het overleefd? Wat is zo bijzonder aan het dat zij de winter doorgekomen zijn? Deze vier droegen allen duidelijk de schimmel op zich. Zullen zij alsnog sterven in deze laatste weken? Of gaan zij de lente tegemoet om alsnog te sterven aan een auto-immuun response (een recent onderzoek heeft aangetoont dat dit een extra risico is voor de overlevers)? Zullen zij de winter volgend jaar halen en zullen zij die ook doorkomen? Het enige dat wij kunnen hopen is dat deze enkele individuen een natuurlijke weerstand tegen de schimmel hebben. Misschien zijn zij net als de vleermuizen in Europa; wel dragers van de schimmel, maar niet geinfecteerd. Behalve hopen is er niets dat wij kunnen doen voor deze arme beestjes.
Hoe dan ook, laat ik afsluiten met een vrolijker verhaal.
Het einde van mijn eerste jaar bij Saint Mary's University is in zicht. In het begin van vorige week kreeg ik een uitnoding van een vriendin om na mijn laatste opdracht (een poster presentatie) met haar en enkele andere studenten te vieren dat het jaar voorbij is en wij alle opdrachten met succes hebben afgerond. De poster sessie ging erg goed maar duurde erg lang. Tegen de tijd dat ik klaar was was mijn vriendin al naar huis. Dus met twee andere vrienden liepen we naar haar huis. Ik vroeg nog aan hen of wij de enige waren die uitgenodigd waren, maar zij wisten niet meer dan ik.
Na de lift naar de 9de verdieping genomen te hebben kwamen we bij haar kamer aan. Ik opende de deur en het eerste dag ik zag waren uitgeknipte kartonnen vleermuizen. Ik riep gelijk: "hey wat toepasselijk die vleermuizen". Maar terwijl ik dat zei bedacht ik mij dat dit vreemd was en zei ik: "ik ben de enige vleermuis student, waarom zijn hier vleermuizen?" Op dat moment sprongen er allemaal mensen tevoorschijn die riepen: "Happy birthday!!" Op de muur stond in grote letters "Happy birthday Jordi" en de kamer was versierd met ballonnen en vleermuizen. In de verjaardagskaart die ik kreeg stonden allemaal Nederlandstalige verjaardagskreten (mede mogelijk gemaakt door Google Translate), een tafel vol lekkere hapjes en wijn stond klaar en ik kreeg allemaal cadeautjes in mijn armen geworpen.
Dit had ik nooit kunnen bedenken. Ik maar denken dat dit een get-together zou worden voor alle eerstejaars studenten, maar het bleek een feestje speciaal voor mij te zijn. Ik voel mij zo gelukkig met al deze lieve mensen om mij heen.
Aan het einde van de avond, toen de meeste mensen al weg waren, dachten we we er gelukkig nog aan om een foto te maken.
Afgelopen zaterdag had ik mijn vrienden uitgenodigd om spelletjes te komen spelen. Toen zij bij mij thuis arriveerden hadden zij een verjaardagstaart, wijn en nog meer cadeautjes voor mij meegenomen en werd ik nogmaals door hen verwend. Ik kan niet eens in woorden uitdrukken hoe gelukkig ik mijzelf prijs met al die lieve mensen om mij heen, met de geweldige avonturen die ik beleef en de prachtige omgeving waarin ik woon. Daarbij komt nog de volledige door de professor betaalde trip naar Costa Rica die ik aan het plannen ben voor augustus en ander veldwerk dat in de planning staat.
Gezellige mensen:
Krista, Colin, Caroline en Jade.
Ik heb niets te klagen!
Knuffels
Jordi
English summary: Most of the snow has melted, but winter is not over yet. Some more snow has been forecasted for the end of this week, so I'm looking forward to that. In the last months we've focussed on our cave surveys in the province. The work is very exciting; crossing wild rivers, swamps and entering caves under ground. The other side of the story though is that bat
mortality is as high as 90% to 99.88%, due to the spread of white-nose syndrome. On a brighter note, my friends have thrown me a surprise party for my birthday last week so I've been overloaded with delicious food, wine, presents and gezelligheid!
Cheers,
Jordi.
Knuffels
Jordi
English summary: Most of the snow has melted, but winter is not over yet. Some more snow has been forecasted for the end of this week, so I'm looking forward to that. In the last months we've focussed on our cave surveys in the province. The work is very exciting; crossing wild rivers, swamps and entering caves under ground. The other side of the story though is that bat
mortality is as high as 90% to 99.88%, due to the spread of white-nose syndrome. On a brighter note, my friends have thrown me a surprise party for my birthday last week so I've been overloaded with delicious food, wine, presents and gezelligheid!
Cheers,
Jordi.
The dark knight falls
4 februari 2013
Het is alweer bijna twee maanden geleden dat ik voor het laatst wat van mij heb laten horen hier. De kerstdagen zijn voorbijgevlogen en ook januari ligt achter ons. Ik heb weer veel avonturen beleefd en alles op de camera vastgelegd. Zet je sneeuwbril maar vast op op want het thema van de foto's is "winterwonderland".
Het is alweer bijna twee maanden geleden dat ik voor het laatst wat van mij heb laten horen hier. De kerstdagen zijn voorbijgevlogen en ook januari ligt achter ons. Ik heb weer veel avonturen beleefd en alles op de camera vastgelegd. Zet je sneeuwbril maar vast op op want het thema van de foto's is "winterwonderland".
Na het verkennen van de grotten en het tellen van de duizenden vleermuizen in december kwamen kerst en oud & nieuw steeds dichterbij. Terwijl ik via internet zag dat Nederland al hopen sneeuw had liggen was er in Canada nog niet veel van te zien. De temperatuur schommelde van +10 tot -10, maar het kleine beetje sneeuw dat soms viel was vaak gauw weer verdwenen.
Voor de kerstdagen reisde ik (of rees ik? Na 10 maanden in Canada heb ik eindelijk een excuus voor mijn slechte Nederlandse spelling en grammatica) enkele honderden kilometers naar het noorden, naar het dorpje Pictou, om kerst met Jade (een mede biologie studente) en haar familie te vieren. Ik werd door iedereen hartelijk ontvangen en direct opgenomen in de kerstelijke festiviteiten. Het waren enkele dagen vol met heerlijk eten en Canadeze gezelligheid. 's Avonds reden we door het dorp om alle verlichte huizen te bewonderen en overdag kreeg ik een prive rondleiding in de prachtige bossen en kustlijn van Pictou county.
Voor de kerstdagen reisde ik (of rees ik? Na 10 maanden in Canada heb ik eindelijk een excuus voor mijn slechte Nederlandse spelling en grammatica) enkele honderden kilometers naar het noorden, naar het dorpje Pictou, om kerst met Jade (een mede biologie studente) en haar familie te vieren. Ik werd door iedereen hartelijk ontvangen en direct opgenomen in de kerstelijke festiviteiten. Het waren enkele dagen vol met heerlijk eten en Canadeze gezelligheid. 's Avonds reden we door het dorp om alle verlichte huizen te bewonderen en overdag kreeg ik een prive rondleiding in de prachtige bossen en kustlijn van Pictou county.
Kerstverlichting in Nova Scotia
Pictou's spookhuis
In Pictou staat (ik moet zeggen "stond") een waar spookhuis: een honderden jaar oud en vervallen herenhuis waar volgens velen onverklaarbare dingen gebeuren. Al ziet het huis er werkelijk spooky uit, het is een prachtig historisch pand. Helaas heeft de eigenaar enkele dagen nadat ik deze foto nam besloten om het huis af te breken, nog geen week later was er geen spoor van het huis meer te vinden. Helaas staat het behouden van historie niet hoog op de agenda.
Dit was mijn allereerste kerstmis weg van Nederland of familie, dus een goede kans om te zien hoe kerst in Canada gevierd wordt. Nu dacht ik toch dat ik wist wat de "commerciele kerst" betekend, maar kerst in Canada heeft dit een hele nieuwe betekenis gegeven. Niet alleen wordt er meer geld uit gegeven aan het eten, maar ook de versieringen binnen en buiten de huizen zijn een stuk extremer. Jade had mij er op voorbereid dat ook ik op kerstochtend een cadeautje onder de boom zou vinden, maar in werkelijkheid lagen er letterlijk stapels en stapels cadeautjes met mijn naam er op, een overweldigende ervaring, vooral omdat ik voor Jade's familie feitelijk een vreemdeling was.
De dag na kerst was ik weer terug in Halifax. Hoewel het geen witte kerst was werd dit in de dagen, weken, maand daarna flink gecompenseerd. De dagen voor oud & nieuw begon het eindelijk goed te sneeuwen en was de hele provincie bedekt onder een wit deken.
Dit was mijn allereerste kerstmis weg van Nederland of familie, dus een goede kans om te zien hoe kerst in Canada gevierd wordt. Nu dacht ik toch dat ik wist wat de "commerciele kerst" betekend, maar kerst in Canada heeft dit een hele nieuwe betekenis gegeven. Niet alleen wordt er meer geld uit gegeven aan het eten, maar ook de versieringen binnen en buiten de huizen zijn een stuk extremer. Jade had mij er op voorbereid dat ook ik op kerstochtend een cadeautje onder de boom zou vinden, maar in werkelijkheid lagen er letterlijk stapels en stapels cadeautjes met mijn naam er op, een overweldigende ervaring, vooral omdat ik voor Jade's familie feitelijk een vreemdeling was.
De dag na kerst was ik weer terug in Halifax. Hoewel het geen witte kerst was werd dit in de dagen, weken, maand daarna flink gecompenseerd. De dagen voor oud & nieuw begon het eindelijk goed te sneeuwen en was de hele provincie bedekt onder een wit deken.
Frog pond
Oud & nieuw vierde ik gezellig met vrienden. Over het algemeen is dit redelijk vergelijkbaar met oud & nieuw in Nederland: spelletjes, lekkernij en leuke mensen. Er zijn echter wel enkele verschillen. Allereerst kennen ze hier geen oliebollen (dat is een typisch Nederlandse traditie), maar daar heb ik mooi verandering in gebracht door een flinke berg oliebollen volgens Nederlands recept te maken, ze vielen bij iedereen goed in de smaak. Een tweede verschil is dat hier alleen vuurwerk afgestoken mag worden door professionals. Om vuurwerk te zien moet je dus in het centrum van de stad zijn en daarom heb ik dit jaar geen knal gehoord of vuurpijl gezien. Ik ben nooit een fan van vuurwerk geweest dus het was lekker rustig.
Ook in het nieuwe jaar zorg ik naast mijn nodige dosis natuur ook dat ik een leuk sociaal leven heb. Spelletjes-, film- en muziekavonden zorgen altijd voor een gegarandeerde gezelligheid. Maar ook dansen is tegenwoordig een wekelijkse activiteit. Regelmatig ga ik met vrienden naar 'contra dancing' waar we uren lang lol hebben met deze Ierse versie van square dancing. Ook ben ik weer begonnen met Argentijnse tango, het is een ideale manier om lekker gek te doen met vrienden en nieuwe vrienden te maken. En wanneer ik niet aan het studeren of dansen ben, dan kun je mij in de bossen vinden.
In het nieuwe jaar daalde de temperatuur tot -20 graden. De velen meren en beekjes bevroren en nieuwe pakken sneeuw vielen met regelmaat. Het was geweldig weer om lange wandelingen te maken in de bossen. Dit doet mij wederom realiseren wat een geluk ik heb met mijn woonsituatie. Hoewel ik centraal woon en het stadcentrum met alle gemakken dichtbij is, woon ik slechts een korte wandeling bij de bossen vandaan. Elk weekend ben ik in de natuur te vinden, wadend door de sneeuw. Soms ben ik helemaal alleen in de wildernis en andere keren krijg ik mensen zo gek om met mij mee te gaan. Hier is een verzameling van winterse plaatjes (klik op een foto om deze in groter formaat te zien en gebruik de pijltjes om naar de volgende of vorige foto te gaan).
Ook in het nieuwe jaar zorg ik naast mijn nodige dosis natuur ook dat ik een leuk sociaal leven heb. Spelletjes-, film- en muziekavonden zorgen altijd voor een gegarandeerde gezelligheid. Maar ook dansen is tegenwoordig een wekelijkse activiteit. Regelmatig ga ik met vrienden naar 'contra dancing' waar we uren lang lol hebben met deze Ierse versie van square dancing. Ook ben ik weer begonnen met Argentijnse tango, het is een ideale manier om lekker gek te doen met vrienden en nieuwe vrienden te maken. En wanneer ik niet aan het studeren of dansen ben, dan kun je mij in de bossen vinden.
In het nieuwe jaar daalde de temperatuur tot -20 graden. De velen meren en beekjes bevroren en nieuwe pakken sneeuw vielen met regelmaat. Het was geweldig weer om lange wandelingen te maken in de bossen. Dit doet mij wederom realiseren wat een geluk ik heb met mijn woonsituatie. Hoewel ik centraal woon en het stadcentrum met alle gemakken dichtbij is, woon ik slechts een korte wandeling bij de bossen vandaan. Elk weekend ben ik in de natuur te vinden, wadend door de sneeuw. Soms ben ik helemaal alleen in de wildernis en andere keren krijg ik mensen zo gek om met mij mee te gaan. Hier is een verzameling van winterse plaatjes (klik op een foto om deze in groter formaat te zien en gebruik de pijltjes om naar de volgende of vorige foto te gaan).
Point Pleasant Park is wat ze in Halifax een stadspark noemen. Maar het is niet aangelegd zoals het Vondelpark, in mijn ogen is het een waar bos. Long Lake ligt enkele kilometers buiten de stad en is een prachtig Regional Park rond een lang meer. Vele kilometers wandelpaden liggen verborgen rond het meer, maar in de sneeuw ben je die paden zo kwijt (altijd leuk om te verdwalen in de bossen). Afgelopen weekend was ik in Hemlock Ravine Park, een stuk bos in een waar ravijn. In het ravijn liep voorheen een onderhouden wandelpad, maar sinds een orkaan enkele jaren geleden is dit pad verwilderd en overgroeid met nieuwe bomen en oude omgevallen bomen. Het is dus geweldig om onder de omgevallen bomen te kruipen of er overheen te klimmen om aan de andere kant van het ravijn te komen. Onder de sneeuw lopen kleine bevroren riviertjes. Op een onbewaakt moment stap je dus op het ijs onder de sneeuw en lig je op je gat.
Maar niet al mijn wandelingen in de sneeuw waren puur voor ontspanning, soms moest er ook gewerkt worden (hoewel dit voor mij minstens zo leuk is). De professor en ik bezochten onze mijnen en grotten om apparatuur te checken en om te zien hoe het met de vleermuizen in winterslaap gaat.
Maar niet al mijn wandelingen in de sneeuw waren puur voor ontspanning, soms moest er ook gewerkt worden (hoewel dit voor mij minstens zo leuk is). De professor en ik bezochten onze mijnen en grotten om apparatuur te checken en om te zien hoe het met de vleermuizen in winterslaap gaat.
Rawdon in de sneeuw
Helaas worden de vleermuizen in Noord Amerika (tot nog toe alleen aan de oostkant) geplaagd door een verschrikkelijke ziekte in de vorm van een schimmel infectie. De schimmel heet Geomyces destructans maar is beter bekend als "white-nose syndrome" omdat de witte schimmel vooral rond de neus (maar ook op de vleugels) van vleermuizen in winterslaap groeit, hetgeen een witte neus veroorzaakt.
White-nose syndrome op een slapende vleermuis. In dit geval is er een beetje wit op de neus te zien, maar de vleugel is bedekt met de schimmel.
De schimmel infiltreerd in het weefsel van de vleermuis. Uiteraad doet dit hen pijn in hun slaap. Het gevolg is dat winterslapende vleermuizen wakker worden. Deze onnatuurlijk verhoogde activiteit doet hen meer vet reserves verbranden dan zij hebben. De vleermuizen worden dus hongerig wakker en zijn gedwongen om in het midden van de winter (en vaak op het midden van de dag) de grot uit te vliegen om voedsel te zoeken. Aangezien onze vleermuizen uitsluitend insecten eten, en er geen insecten zijn in de winter, zijn de vleermuizen gedoemd een hongersdood te sterven. In grotten die getroffen worden door de schimmel kunnen 99% van de vleermuizen sterven.
De professor en ik gingen dus de grotten langs om te zien hoe het met onze vleermuizen gaat. Bij de eerste grot was (van buiten) niets te zien, een goed teken?
De professor en ik gingen dus de grotten langs om te zien hoe het met onze vleermuizen gaat. Bij de eerste grot was (van buiten) niets te zien, een goed teken?
IJsstalagmieten in de grot ingang
Echter, toen we bij onze tweede grot aankwamen zag ik meteen al een vleermuis rondvliegen. Het is een vreemd gezicht om een vleermuis overdag te zien rondvliegen boven een sneeuw bedekt landschap. Toen we dichter bij de grot opening kwamen vonden we de eerste dode vleermuis op de grond en al gauw vonden we nog 12 andere vleermuis lijken. Zeer zeker geen goed teken.
Onze derde site was een grot gelegen diep in de bossen. Om daar te komen moesten we waden door rivieren en klimmen over smalle limestone richels. Om bij de rivier te komen moesten we eerst voorzichtig over hangende ijsplaten naar de waterkant schuivelen. Eenmaal in de rivier (in waadpak natuurlijk) liepen we over een glijbaan van ijs onder het water (zeer letterlijk). De sterke stroming van het water en de spek gladde ondergrond maken het een avontuurlijke uitdaging om aan de andere kant te komen. We bereikten de overkant zonder vallen en zonder waterschade. Na het beklimmen van een ijzige heuvel en richel kwamen we bij de grot aan. Ook hier zagen we de eerste vleermuis al in klaarlicht daglicht rondvliegen en vonden we de eerste vleermuis lijkjes verspreid over de grond. Voor deze grot, die enkele maanden geleden 16000 vleermuizen telden, besloten we om naar binnen te gaan om te zien hoe het er daar uit zag. We lieten ons beide door een smal gat glijden en wat we daar aantroffen was werkelijk hartverscheurend. Tussen een pracht van ijsstalagmieten was de grond bezaaid met vleermuizen... In de naam der wetenschap verzamelde we de arme beestjes in plastic zakjes om terug te nemen naar het lab, maar na 200 dode vleermuizen opgeraapt te hebben waren onze zakjes op, we lieten er nog zat liggen... Terwijl wij daar dode vleermuizen aan het rapen waren vlogen tal van nog levende vleermuizen de grot uit, wanhopig op zoek naar voedsel om hun extreme honger te stillen en de lange winter door te komen.
Onze derde site was een grot gelegen diep in de bossen. Om daar te komen moesten we waden door rivieren en klimmen over smalle limestone richels. Om bij de rivier te komen moesten we eerst voorzichtig over hangende ijsplaten naar de waterkant schuivelen. Eenmaal in de rivier (in waadpak natuurlijk) liepen we over een glijbaan van ijs onder het water (zeer letterlijk). De sterke stroming van het water en de spek gladde ondergrond maken het een avontuurlijke uitdaging om aan de andere kant te komen. We bereikten de overkant zonder vallen en zonder waterschade. Na het beklimmen van een ijzige heuvel en richel kwamen we bij de grot aan. Ook hier zagen we de eerste vleermuis al in klaarlicht daglicht rondvliegen en vonden we de eerste vleermuis lijkjes verspreid over de grond. Voor deze grot, die enkele maanden geleden 16000 vleermuizen telden, besloten we om naar binnen te gaan om te zien hoe het er daar uit zag. We lieten ons beide door een smal gat glijden en wat we daar aantroffen was werkelijk hartverscheurend. Tussen een pracht van ijsstalagmieten was de grond bezaaid met vleermuizen... In de naam der wetenschap verzamelde we de arme beestjes in plastic zakjes om terug te nemen naar het lab, maar na 200 dode vleermuizen opgeraapt te hebben waren onze zakjes op, we lieten er nog zat liggen... Terwijl wij daar dode vleermuizen aan het rapen waren vlogen tal van nog levende vleermuizen de grot uit, wanhopig op zoek naar voedsel om hun extreme honger te stillen en de lange winter door te komen.
Een hongerige vleermuis komt terug van een onsuccesvolle jacht.
De grot was veel te groot om in onze beperkte tijd helemaal door te gaan voor een uitgebreide telling dus keken we alleen in de eerste kamer rond. Gelukkig hingen er nog vleermuizen aan het plafond en aan de muren, maar binnenkort moeten we terug gaan om een volledige telling te doen. Ik ben bang voor de uitslag.
Vleermuizen in winterslaap. De vraag is hoeveel van hen nog leven aan het einde van de winter.
Ook de laatste grot van de dag bracht ons geen goed nieuws. Buiten de grot vonden we echter geen dode vleermuizen, ook zagen we geen vleermuizen rondvliegen. In de hele grot was geen dode vleermuis te zien, maar een snelle telling toonde aan dat in de laatste 6 weken het aantal is gedaald van 750 tot 130. De overige vleermuizen zijn dus hoogstwaarschijnlijk weggevlogen en ergens anders gestorven. De trend waarbij 99% van de vleermuizen sterft lijkt dus ook in Nova Scotia werkelijkheid te worden.
Een gezond ogende vleermuis in winterslaap
Het spijt mij dat dit zo'n depressief verhaal is, ik heb het onderwerp in de afgelopen 10 maanden uitgesteld en uitgesteld, maar het onvermijdelijke is gebeurd en dit moet verteld worden. Behalve monitoren hoe de vleermuizen er voor staan kunnen we niets doen om hen te helpen. Andere biologen zijn hard op zoek naar een geneesmiddel, maar tot die tijd moeten wij aanzien hoe de schimmel zich over Noord Amerika verspreid en misschien een massale uitsterving tot gevolg heeft. Wat zullen er aankomende zomer veel muggen zijn...
Hoe dan ook, laat ik afsluiten met iets leuks.
Vleermuizen zijn niet de enige dieren die in grotten leven. Deze laatste grot heeft nog een paar andere bewoners. Vlak voorbij de ingang leeft een romantisch koppel knaagdieren (ik ga er maar even van uit dat het een romantisch betrokken mannetje en vrouwtje zijn). Ik liet mij in een gat in de grond zakken en moest mijn ogen even laten wennen aan het donker in de grot. Toen mijn ogen gewend waren aan het licht van mijn hoofdlamp klom ik langzaam via enkele rotsen dieper de grot in. In een donker hoekje zag ik een oogje glinsteren. Ik kroop voorzichtig dichterbij en vond dit schatje, slaperig in een hoekje.
Hoe dan ook, laat ik afsluiten met iets leuks.
Vleermuizen zijn niet de enige dieren die in grotten leven. Deze laatste grot heeft nog een paar andere bewoners. Vlak voorbij de ingang leeft een romantisch koppel knaagdieren (ik ga er maar even van uit dat het een romantisch betrokken mannetje en vrouwtje zijn). Ik liet mij in een gat in de grond zakken en moest mijn ogen even laten wennen aan het donker in de grot. Toen mijn ogen gewend waren aan het licht van mijn hoofdlamp klom ik langzaam via enkele rotsen dieper de grot in. In een donker hoekje zag ik een oogje glinsteren. Ik kroop voorzichtig dichterbij en vond dit schatje, slaperig in een hoekje.
Stekelvarken
Niet ver van dit stekelvarken vandaan zat zijn/haar partner mij ook aan te staren vanuit een donkere hoek. Het is lekker (relatief) warm in de grot en daar maken zij dankbaar gebruik van in de koude winter. Zei ik nou 'knaagdier'? Ja, de meeste mensen weten niet dat een stekelvarken een knaagdier is, net als een muis, eekhoorn en rat (maar niet als een konijn, konijnen zijn geen knaagdieren maar haasachtigen).
Knuffels van Jordi
English summary: After a real Canadian christmas and new years eve the first real snow finally covered the whole province. I've spend a lot of time out in the forests, either alone or with friends. I've started taking dancing classes in Contra dancing and Argentine tango and I even managed to drag friends out there with me.
On a sad note though, cave surveys have reveiled that bats in Nova Scotia are dying from a horrible fungus that wakes them from hibernation and starves them to death. It's all really sad and there's nothing else we can do to stop it.
Knuffels van Jordi
English summary: After a real Canadian christmas and new years eve the first real snow finally covered the whole province. I've spend a lot of time out in the forests, either alone or with friends. I've started taking dancing classes in Contra dancing and Argentine tango and I even managed to drag friends out there with me.
On a sad note though, cave surveys have reveiled that bats in Nova Scotia are dying from a horrible fungus that wakes them from hibernation and starves them to death. It's all really sad and there's nothing else we can do to stop it.
