Grijze zorro (Lycalopex griseus)

Uiterlijke kenmerken:
De Zuid Amerikaanse grijze zorro (ook wel chilla genoemd), niet te verwarren met de Noord Amerikaanse grijze vos, is één van de kleinste vossen in het genus Lycalopex. Ze zijn ongeveer 40cm hoog en wegen slechts 4 kilo. Ze zijn grijs met bruine markeringen op het hoofd en oren.

Sociale structuur:
Hoewel het paargedrag redelijk overeenkomt met andere Lycalopex soorten is er niet veel bekend over het gedrag van de grijze zorro. Paarseizoen is in oktober en na 2 maanden worden 2 tot 4 jongen geboren.

Voedsel:
Zoals de meeste vossen eet de grijze zorro voornamelijk knaagdieren, maar in de herfst wordt een derde van hun dieet ingenomen door bessen. Hoewel ze er niet om bekend staan landbouwdieren (kalf of lam) zijn het wel oppertunistische aaseters; een dood schaap laten zij dus niet aan zich voorbij gaan.

Verspreiding:
Grijze zorro's leven in de meeste delen van zuidelijk Zuid Amerika, uitstrekkent tot laag centraal Zuid Amerika; Chili, Argentinië en Peru. Ze zijn te vinden op de laaglanden, in woestijnen en lage gebergtes, populaties zijn gescheiden door het Andes gebergte.
Hoewel niet veel onderzoek is gedaan naar deze soort is het wel een soort die intensief bejaagd wordt voor zijn vacht. Zo werden er in het begin van de jaren 80 (voornamelijk in Argentinië ) meer dan een miljoen grijze zorro vachten verhandeld. Gelukkig heeft dit nog geen zichtbaar effect gehad op de populaties, deze blijven dan ook redelijk constant.
Veel grijze zorro´s sterven door verhongering na zware sneeuwval, maar ook hiervan is nog geen kritiek effect op het aantal zorro´s aangetoond. Wel wordt er verwacht dat de concurrentie (om voedsel en leefgebied) met de Culpeo, die aan het toenemen is, in de nabije toekomst problemen gaat opleveren voor de grijze zorro.